تجهیزات مخابراتی

راهنمای کامل انواع سوئیچ های شبکه
ضمن عرض سلام به تمامی کاربران و همراهان گروه ارتباط امن، مثل همیشه، در این مقاله به عنوان راهنمای انواع سوئیچ شبکه، قصد داریم توضیحات مفیدی در مورد یکی از تجهیزات VIP یعنی سوئیچ شبکه و آن ارائه دهیم. مدل های مختلف همچنین در مقالات قبلی در مورد سه نوع سوئیچ شبکه اترنت یعنی سوئیچ شبکه ثابت، سوئیچ شبکه مدولار و سوئیچ شبکه ستاره دار صحبت کردیم و اکنون قصد داریم به معرفی سایر سوئیچ های شبکه جهت ارائه راهنمای انواع سوئیچ شبکه بپردازیم. که مقاله قبلی را کامل می کند. .

سوئیچ شبکه POE
تمام سوئیچ های شبکه که تاکنون توضیح داده شده اند، پورت هایی را برای اتصال هاست به شبکه ارائه می دهند. با این حال، برخی از انواع سوئیچ های شبکه شامل پورت هایی هستند که می توانند هم برق و هم اتصال شبکه را برای هاست فراهم کنند. این دستگاه ها سوئیچ شبکه poe نامیده می شوند که مخفف Power over Etheet است و همانطور که از نام آن پیداست، دستگاه های متصل را نیز تغذیه می کند. انواع سوئیچ های شبکه poe برای تغذیه دستگاه های راه دور که ممکن است برق نداشته باشند، مانند تلفن های VoIP، روترهای WiFi از راه دور، نقاط دسترسی بی سیم بسیار مفید هستند.

بنابراین، سوئیچ شبکه poe هم اتصال شبکه با پورت های گیگابیت و هم برق را از طریق یک پورت فیزیکی فراهم می کند. بنابراین اگر دستگاه‌هایی مانند آیفون دارید که از منبع تغذیه دور هستند مانند روی سقف، روی میزهای راه دور و غیره، می‌توانید آنها را به یک سوئیچ PoE متصل کنید تا علاوه بر اتصال شبکه، آنها را تغذیه کنید. به این ترتیب، فقط باید کابل اترنت را از شبکه بدون نگرانی در مورد تغذیه دستگاه اجرا کنید.

راهنمای انواع دیگر سوئیچ های شبکه
سوئیچ شبکه با پورت فیبر نوری
محبوب ترین رابط پورت سوئیچ RJ45 است که به کابل اترنت استاندارد Cat 5، Cat 6، Cat 7 و غیره متصل می شود. اکثر سوئیچ های شبکه دارای پورت های RJ45 هستند. با این حال، در بسیاری از موارد شما نیاز به استفاده از کابل فیبر نوری برای برقراری ارتباط در فواصل فراتر از حد 100 متری کابل های اترنت استاندارد دارید. سوئیچ های دارای پورت های فیبر نوری معمولاً به ترکیبی از پورت های RJ45 و پورت های فیبر نوری اضافی برای اتصال کابل های فیبر مجهز هستند. پورت های فیبر نوری درگاه های SFP (Small-Form Factor Pluggable) نامیده می شوند.

معمولاً از پورت های فیبر نوری برای اتصال به سایر سوئیچ های شبکه از راه دور در همان ساختمان استفاده می شود، به عنوان مثال در طبقات دیگر یا حتی در ساختمان های دوردست که چندین کیلومتر از هم فاصله دارند. مزیت کابل فیبر نسبت به کابل استاندارد Cat 6/7 این است که فیبر می تواند مسافت های طولانی را در مقایسه با محدودیت 100 متری کابل های cat6/7 طی کند. بنابراین، اگر می خواهید چندین سوئیچ شبکه را در فواصل طولانی وصل کنید، از یک سوئیچ با پورت های فیبر نوری (SFP) استفاده کنید.

در مجموع شامل سوئیچ های معرفی شده در مقاله انواع سوئیچ های شبکه اترنت که لینک آن در ابتدای همین صفحه قرار داده شده است و می توانید آن را مطالعه کنید، تا کنون 5 نوع سوئیچ اترنت را معرفی کرده ایم. راهنمای انواع سوئیچ های شبکه تاکنون بر روی سخت افزار سوئیچ های شبکه متمرکز بوده است، حال بیایید این دستگاه ها را از نظر نرم افزاری و قابلیت های مدیریتی از هم تشخیص دهیم. در زمینه نرم افزار سوئیچینگ دسته بندی های زیر وجود دارد.

راهنمای انواع سوئیچ های شبکه از نظر نرم افزاری
تقسیم بندی سوئیچ شبکه از نظر نرم افزاری شامل سوئیچ شبکه مدیریت، سوئیچ شبکه غیر مدیریتی، سوئیچ شبکه هوشمند، سوئیچ شبکه لایه 3 و سوئیچ شبکه مرکز داده است. چون در مقالات دیگر به سه مورد اول پرداخته ایم از تکرار پرهیز می کنیم و برای بقیه موارد توضیحاتی ارائه می کنیم.

سوئیچ شبکه مرکز داده
مراکز داده در سال های اخیر رشد انفجاری را تجربه کرده اند. تقریباً همه شرکت‌های بزرگ دارایی‌ها و شبکه‌های فناوری اطلاعات خود را در چند مرکز داده بزرگ برای مدیریت بهتر متمرکز می‌کنند. بنابراین سوئیچ های شبکه مرکز داده باید از برخی ویژگی های خاص مانند عملکرد فوق العاده با سرعت بالا، ظرفیت پورت بزرگ، تاخیر کم، پشتیبانی مجازی سازی، امنیت، کیفیت خدمات و غیره پشتیبانی کنند. این سوئیچ ها مفهوم SDN شبکه تعریف شده نرم افزار را به خوبی پیاده سازی می کنند و مجازی سازی و p را ارائه می دهند

قابلیت برنامه ریزی و غیره

سوئیچ شبکه لایه 3
همانطور که در ابتدای این مقاله به اختصار اشاره شد، اکثر شبکه های سوئیچینگ متعلق به لایه 2 مدل OSI هستند. آنها در سطح شبکه داده کار می کنند و وظیفه اصلی آنها انتقال فریم های اترنت از یک پورت به پورت دیگر در سریع ترین زمان ممکن است. با این حال، سوئیچ های پیشرفته تری نیز وجود دارند که می توانند بسته های IP را مانند روتر شبکه هدایت کنند. اینها سوئیچ های شبکه لایه 3 نامیده می شوند زیرا در لایه 3 مدل شبکه OSI کار می کنند. در واقع، سوئیچ لایه 3 ترکیبی از دستگاه های لایه 2 و لایه 3 است. نرم افزار آنها از سوئیچ های لایه 2 خالص پیشرفته تر است و می تواند پروتکل های مسیریابی پویا مانند RIP، OSPF را اجرا کند.

اگر یک سوئیچ لایه 2 دارید که با چندین VLAN لایه 2 پیکربندی شده است، مسیریابی بین این VLAN ها از طریق خود سوئیچ امکان پذیر نیست. اما اگر VLAN ها را روی یک سوئیچ Layer3 پیکربندی کنید، خود دستگاه همچنین می تواند مسیریابی شبکه در سطح IP بین VLAN ها را ارائه دهد. این مسیریابی بین vlan نامیده می شود. سوئیچ های لایه 3 معمولاً در هسته شبکه های بزرگ در توپولوژی های ستاره ای پیاده سازی می شوند. در چنین توپولوژی، یک سوئیچ لایه 3 شبکه با کارایی بالا می تواند به عنوان سوئیچ هاب مرکزی استفاده شود که سایر سوئیچ های لایه 2 از سایر بخش های LAN به آن متصل می شوند.